достар меніөзімнің мінезім ойландырып жур. Алдын мектепте де Университеттеде активный едим. өзімнің ақымды ешкімге бермейтін. қоғамдық шаралардан калмай катысатынмын. конференсияларғада катыстым. өзім ойымды ашық жеткізетинмын. ешкімге тауелді болмагам мен осындай өз өзімді қоргайтын тауелсиз сиякты едім. қазірде тауелсизбін ау бірақ ешкімге өз ойымды жеткізе алмайм. іштей ойланам осылай айтам деп дайындаламда бірак сол айтатын адамның қасына келгенде аузымды аша алмай калам. кандай адам болсын барине солай? неге булай боп калды. алдындарыда тез көңілге алып жылап калатынмын бірақ кайтадан басылып мени жылаткан адмга сойлеп или урсу керек болса урсип айтеуир өзімді ренжітпеуге тырысатынмын. ал қазир жыласам жылап іштей тынып журе берем. өз ойымды ешкімге ашып жеткізбегендігімнен көбісі мені дурыс тусинбей кала береди. сойлескиси келмейді. өзінше көкірек адам, тағысын тағы..... бирақ мен ондай емес сөулегим келмейді. алдындары достарымның ортасында кулип оцап шулап жерген қызбын ал қазир олардың касыснда да жай ғана жимиыып отыра беретин боптым. өзінше боп кеткенсин дейді бари неге олай боп жатыр? мен неге осыншалықты басылып кеттим. Жасым 22де. турмыскада шыкпагам обино қыздар турмыска кеткен сон басылып калады. мен қазирден устетин болсам ертен турмыска шыкканда не болам??? өз өзімді қорғаудан қалып бара жатырмын. кім мен жайла не ойласада ақталмаймында ойымды да жеткізе алмаймын. не истесем болады айтыныздаршы?
