Жауапсыз махаббат кімнің басынан өтпеді дерсің. Бірақ түріңе қарашы. Неткен соры қайнаған, сормаңдай кескін. Ештеңе істеуге құлық жоқ. Тәбет жоқ. Қызығушылық жоқ. Арманыңдағы адаммен бір болуға жазбаған мына сені сұм сезім шарасыздықтан интернеттен жауап іздеуге мәжбүрледі. Ұмыту керек пе өзі? Бірден айтайын шын сүйген болсаң, сен оны ешқашан толығымен ұмытпайсың. Кемінде, есімі есіңде қалары анық. Онымен кездесіп жүргенде, оның жиі қолданатын сөздері, онымен бірге тыңдаған әуен, онымен бірге қыдырған жерлерің, оның киген киімі бәрі-бәрі оны еске салып тұрады. Адаммен бірге жүргенде бұларға әдетте мән бермейсің. Ал бейсаналы түйсігің саған ерекше маңызды және жиі қайталанатын сәттерді бейнеклип сияқты жадыңның көк сандығына сақтап қоя береді. Абайсызда сүйіктіңе қатысы бар дыбыс, иіс, көрген зат кезіге қалса, санамыз жадымыздағы бүкіл мұрағатты суырып алып алдыңа қояды. Ал сен күні бұрын басыңнан өткерген жағымды эмоцияларды қайта кешкендей боласың. Біреу жайлы бекер уайымға салынуды, оны ойлай беруді доғару үшін біраз уақыт қажет екенін менен де жақсы білесің. Бірақ бар гәп уақыт ұзақтығында емес, оны қалай өткізгендігіңде. Яғни бұл тұрғыда, әрекетсіз сары уайым — сенің қас дұшпаның болмақ.