менің байқағаным, күзде қыста қайталанбаған жаамаааааан ссезім кетті деп қуанып жүргенімде, өктемде қайта басталады... Бір нәрсені ойласам, ақыр заман болып кететіндей, соңы жоқ сияқты көкірегімді жандыратын қорқынышты түсініксіз бір сезім. Және бүгін сағат таңғы 5:20 да көрші ауылда газ құбырында ма, бензаводта ма үлкен өрт болды... 30 минуттай ұйықтамадым... Аспан қып-қызыл, терезе көзіміздің алдында... Азанға дейін солай өшпеді...! 8:30дан-12:00 ге дейін қосымшалар мен факультативтер, сабақ 13:50 де басталатындықтан оның үстіне үйім алыс болғандықтан дереу мектепке киініп сол кеткеннен шығып кеттім. Өім-өзіме сыймай, басым қысып, ешқашан болмаған сезімді өткердім, жылағым келді де, күлгімде келді, құсқым да келді. Тура дүние бітіп қалғандай болды. Өз-өзімді әрең бастым. Қанша жүрегім ауырып, басым қатты ауырса да, жиі ауырсам да, бұндайды ешқашан көрмеппін. Бәр жайда отыра алмаймын, ішім өртеніп бара жатқандай тура... Осыдан өзімде қорқып қалдым..Ұшып-қонып жүрмін. Не істесем болады? Осы қатты ауырғаным ӨРТпен байланысты ма? Ұйқым бөлінгеннен ба? Кеңес көмек беріңіздерші...
