Ербол, мен неге ширк деп отырым,ойткені мен дәл мен сияқты адамнан көмек сұрайм,яғни қорғасын құйдыру мысалы. Мен бұрын иманым әлсіз болғанда,осыдан 2 жыл бұрын киыт етсе, мысалы жолым болмаса, тағысын тағы сондай адамдарға бара беретінмін. Бірақ бір ауыздарында Алла,құмалақ ашудан, жұртты емдеуден көз ашпайды айтеуір. Бір күні сол барып жүрген адамым диванға отыра тұр деп,күттіріп қойды, Құдай да күштіғой, мен байқаусызда сол апаның диванда жатқан блокнотын оқып үлгердім. Бірақ ана апа келгенде айттым, мен сіздің блокнотыңызды оқып қойыппын,кешіріңіз деп. Ол үндемеді. Мен кетіп қалдым. Сосын бірер күннен кейін қайта бардым. Онда одан көмек сұрау үшін емес, сынау үшін. Бұрын шынында маған көмектеседі, менен күшті аруағы бар деп ойлайтынмын. Сосын а,сен бе келдің бе? не айтасың деп тұрды. Мен сосын оған, сіз бір сөзіңізде Алла, бірақ неге құмалақ ашасыз,адамдарды емдейсіз,болашағын ашасыз деп сұрақ қойдым. осының бәрі тыйым екенін біле тұра дедім. Оның блокноты тұрғанымен кешірім еді, Алла мені кешір деген сөздерді көп жазыпты. Өзіңіз блокнотыңызда кешір деп тілепсіз дегенмін. Ол маған ашуланып, менің аруағым бар, Сары аулие деп, менімен сөзге келуші болма, аруағымның қарғысына ұшырайсың деп қуды. мен білетініңді істей бер, мені Алла қорғайды дедімде кетіп қалдым. шынымды айтсам, сол жылы оқуға түсетін жылым еді, сонда сондай сенімде жүрдім, ол маған ентға су алып кір өтесің, грантқа түсесің деп сендірді. Одан мұғалімдеріміз барлық мектеп түлектері ( иманы күшті намаз оқитындарынан басқа) болып Есет атаның басына барып жәрдем тіледік. сол жылы мен грантка түстім. Бірақ өзім қалаған арманымдағы Алматы емес, өз қалам Ақтөбе. бірақ оған мен налып отқан жоқпын, қайта грантта оқып жатқаныма Аллаға разымын. мен ең ауыр күнә ширк істесемде, мені грантқа түсірді. Енді қазір өте қатты қорқып жүрм, және біреулерге баруды жөн санамаймын. Бірақ қорқынышымды сейілте алмай жүрм, яғни стою в безвыходном положение....
