мен бұрын сезінетінмін. ойлаймын ол кезде кішкентай шығармын, өйткені ол кезде ата-анамның бауырларымның, шынайы достықтық мағынасын білмегенмін. Қазір бәрі жақсы, мен де әрі бар, олар менің өмірлік байлықтар, Аллаға шүкір)))
Ал мен күнде солай ойлаймын, бар болса да солай сезіне берем, сол үшін де тек өзім аяққа тұруыма талпынамын, табиғатым сондай ма білмеймін, және көпшілікке біте қайнасып қосыла алмаймын, осы мінезімнен арыла алмадым
Жалғыздық менің жолдасым іспеттес. Онымен отырып бірталай әңгімемімді айтып желімді шығарып аламын. Кейде Шыңғыс Әлкеевтің - Жалғыздық деген өлеңін тыңдап ой бір рахаттанып аламын. Неге екенін білмейм мұңлы өлеңдерге жаным құмар.
Өлең жолдарынан үзінді:
Жалғыздық жанымды баурамашы,
Жүрегімді қаралап көңілімді қинамашы,
Көздерім үміттене қараймын көгіме,
Жалбарынамын Құдайым-ау Тәңіріме!