Несі бар кейін құда шақырғанда әкеңе бас құдам деп кәріс қайынатаң иттің басын тартады. Ойланып көр сол кезде әкең қалай рахапттанып жейтінін,кейін ағайындарға мақтанып: "Менің қызым қандай керемет,иттің басын жегізді,еңбегімді ақтады"-деп қуанатын көз алдыңа елестетіп көр. Содан кейін мына ҚАЗАҚ деген қасиетті халықты, өзіңді дүниеге әкеліп,тәрбиелеп өсірген,сол ұлы халықтың өкілі ата-анаңды бір ұлтарақтай жері екі бөлініп отырған итжеген елдің сасық баласына айырбастап кеткеніңе өкінбесең болды. Өкінбесең онда қазаққа да ондай қыздың көк тиындық құны жоқ деп ойлаймын.
