Е, амиго) Програмщик бауырымсың ғой. Мен осылай ынтамды арттырамын, былай. Әрине, атағы жер жармаса да ел жаратын (құдай сақтасын, мен террор емеспін) бір програмщик болғым келетін бала кезден, қазірде келед. Келед келед деп келе жатырмыз. Енд, қаптаған кітап-құралдар (электрондысы бар, электронды емесі бар) оқып отырып кейде басқа ойға ауысып кетіп, ақыры қолдағы дүниеге назар аудармай жалығып кететін кездер болад. Сосын назарды кенет үшінші нәрсеге аударып жіберем да, қайта қолымдағы (шындығында көзімнің алдынадығ) нәрсені оқим. Ерінбесем қайта бастайм, бірақ ондай жағдайлар сирек, әсіресе кітаптардың беті мыңнан асқанда менің күңіл күйім жоқ бов кетет, бірақ джынды программер болғым келед бәрібір. Шамалы армандайм (өзімнің шаблоным бар, звезда бов турған, суреттей алмайм комменттеп) соны ойлайм да, кітапты жек көрсем де оқим, тақырыпты зерттеп, қажет есептерін шығара бастайм. Оқимын оқимын, және сол оқып отырғанда бойымнан қандай ұнамаған қасиет байқаймын, соны қағазға жазып алам, есте сақтайм деп талай ұмытқам. Сосын сол қасиеттерді гуглға орысша тержіверем (қазақша дым жоқ, ағылшынша қақпайм мақалаларды), сосын программирование мен псхиологияны қатар оқим.
Музыка қосам! Музыка тыңдап отырып, көңіл көтеруге болад, көтеріңкі көңілмен іс бастау әрине жақсы ғо, жақсы болмаса несі жақсы. Бір іспен айналысатын болсам, тек сол іс туралы ғана басым занят болад, қалғандарына ұрғаным бар. Бұрын параллельно басқа бірдеңе, әсіресе тамақ туралы ойлайтынмын, сосын тамақққа тойып алып оқим, тым болмаса ыстық шәй демдеп жіберіп.
Очм, кейін тағы жазам ойыма бірдеңе түскенде. Енді басқа амиголардың пікірін қарайық.
